Sarı kır çiçeğine, bol güneşe, ıslak çimenlere
Yanıyor ruhum
O bir adım gerimde, ya da ötemde
Baharı içimde sımsıkı tutuyorum
Kendimi arıyorum, yaşamın öz suyunda
Bir insan ki dostumdur ve arınmış kendinden
Çevremi geniş bırakan
Yargısı etkisinden azalmış
Bir insan ki çok uzaktan
Habersiz, selamsız, bana çok yakın
Yaşamı kutsuyorum
İncecik dönüşlerle, hevesle, inançla
Tutkum gittikçe çağımı aşıyor
Öylesine bağlıyım kurduğum düşe
Kan dolaşımına, gün dönüşüne
Arzum sıçrıyor
İnan günah bireyciliğimde büyüdü benim
Arınmaz sevinin duruluğunda
Ne seni yerinden sarsıp ürküttüm kendimi
Ne değiştirme çabası
Bozdu yüreğimi acılarınla
Güzel dediğim, sevdiğim, tuttuğum ne varsa
Dolambaçlı yollarda eriyip gitti
Bir ince damar çatlıyor şimdi utancından
Gerçeğin içinde güneşi arayanlara