Ah Mustafam, aaah..
Fazla yaklaşma bana.
Bir damga vururlar ki sırtına,
Ellerinle, tırnaklarınla kazısan silemezsin.
Onlar, sevgiye kurumuş bir dere gibi,
Suya hasrettirler de,
Suyu göremeyen yarasalardır.
Işıktan, Nurdan korkarlar,
Bir de kutsal kitaplardaki nardan.
Meçhul bir cennetedir özlemleri,
Sabırsızlanırlar girmek için,
Onun için dirilişin adı ölümden bile korkarlar.
Bu uğurda nice gönüller yıkıp,
Özledikleri cennetin kapısnı kaparlar.
Ah Mustafam, aaaahh..
İşte onlar böyle ahmakdırlar.
Ahmaklık kulvarında acımasızca,
Birbirleriyle yarışırlar...
Savaşlar orda başlar,
Onların hırsları için,
Başkaları, garibanlar savaşırlar.
Bitmez bu savaşlar Mustafam,
Durmaz bu çırpınışlar,
Biz de ise Mustafam,
Aranır hep sevgiye susamışlar.
Atalar miras diye,
Bize sevgiyi, sevmeyi bırakmışlar...