Aşk âşıkla doğar ve âşıkla büyür, yaşadıkça olgunlaşır Aşkı.
Gördüğü ilk güzele bakarda benim aşkım bu olmalı der, âşık onda görür ilk aşkı.
Sonra hatalar ve kusurlarla birlikte, kaybolur gözden aşkı …
Daha güzeli belirir gözlerinde Birden, ‘'hayır.! o değil benim aşkım bu olmalı'' der âşık.
Umut dolu Hayran bakışların arasında o da yok olur gözden yavaşça.
Bir anda daha güzeli belirir gözlerinin önünde, Heyecan la çarpar kalbi, her şeyden vazgeçer bir anda, ‘'işte benim aşkım bu olmalı hem çok güzel hem de kusursuz'' der bir umutla,'' aydınlatıyor tüm dünyamı güneş gibi adeta. ‘'….. Ama..!
Derken o da usul ve yavaşça kaybolur ufukta, ihanet, haksızlık ve türlü acılarla, gözlerden kaybolur ama aşk hep yüreğindedir aşığın, AŞK KAYBOLMAZ ASLA...
Âşık kaybettikçe anlar gerçeği, Derki; ‘'O halde Aşk hep benimle benim içimde, benim aşkım bütün bunların üzerinde, yegâne kusursuz bir varlık, o ne kaybolur nede yok olur, '' işte bunu anladığında bulmuştur gerçek aşkı…
Aşk en güzel olana, Aşk en yüce olana, Aşk en kusursuz olana, AŞK ANCAK YAKIŞIR ALLAH'A…
İşte bu İbrahim'in Aşkı...