Bir akşam gizlice gelsem yanına,
Gözlerinden öpsem... uyanır mısın?
En sâdık rüyâmı anlatsam sana
Anla beni diye... Hadi, var mısın?
Benliğim kendine darıldığında,
Kendinden kendine ayrıldığında,
Kından kılıç gibi sıyrıldığında...
Sen, kendine küsen diğer yarımsın.
Ben, seni tenhâda ürperten sesim.
Önünden geçerken izleyen resim,
Yatak odandaki boğuk nefesim:
Aczimsin sen benim, ihtiyârımsın.
Ayak izlerimde seller, tufanlar,
Bütün zulümlerde benim dahlim var:
-Evrenin doğduğu gün bu intihar-
Yüzümü göstersem hatırlar mısın?
İşte itirafım: elzem, müeccel...
İnan; ben olmasam olmazdı ecel!
Tutsam ellerinden, desem: Hadi gel...
Gözlerine baksam...
Korkar mısın?