Sonsuz sancılarımla aralandım
İkiye bölünmüş, açılası denizimden
Suyunda, tuzunda, köpüğünde,
Ne varsa acılardan yana
Tüm vurgusuyla ışıdı kozamın içine
Madem ki herşeyin bir sonu var
Madem ki her aşk bitiyor
Döngüsü gibi yaşamın ya da zamanın
Bulutların kıvrımından
Yeni bir gökyüzü oluşturuyorum ellerimle
Bıraktım, korkmuyorum artık
Yalnızlık aşındırsın birkez daha kapımı
Bütün gün kımıldamadan dursun
Ölümün ıslak soluğu bir adım gerimde.
Ve içmek için uzandığım çanağıma
Ölülerimin özlemi dolsun isterse
Çok eski yüzyıllarda son bulmuş
Tanrıların ölümsüzlük savaşı
Neyin yılgısı bu,
Neden kanıyor gözlerimiz
Ölümün ve yokluğun ağusu
Dokunduğumuz her tende
Gidenin ardından, zaman ve yaşam
Bir plak gibi istemsiz hiç durmadan dönüyor
Ellerimizde o ilk yazın solmayan çiçekleriyle
Buluşuyoruz mavisi ve dokusu yenilenmiş gökyüzünde
Tüm özlediklerimizle