sen koyuyorum ismini her gece yattığım yastığın
sen oluyor tüm geceler sana yazıyorum yine her gecede
sen çoğaldıkça bende bende yok oluyorum ellerinde
ellerin deyse bedenime kül oluyorum aniden
sen oluyorum iyice ..
bi kaç kelimeyle karanlığa anlatıyorum seni
hemde hergece sayıklıyorum ismini karanlığın o kirli siyahlığına
susmadığımdandır herlde seni anlattıkça açılıyo rengi gökyüzünün
hava aydınlandıkça sende aralıyosun gözlerini
sözlerimin bir anlamı olmasada senin için bazen
karalıyorum seni beyaz kağıtlara kapkaranlık olana kadar
o kadar karalıyorum ki kalmıyor kalemimde mürekkep
aklımda sen kalıyosun ne kadar karanlıkta olsa etrafım
sen susunca hayallerim oluyor enkazım
dilimde adının başıboş hali dolaşıyor çoğu zaman
içten bir kıskanma sarıyor sevgilileri görünce
ve geceden kalan bi kaç satır okuyorum kendime
dur diye başlıyordu tam hatırlamasamda içkinin verdiği sarhoşlukla
dur çünkü bir kelime sonra sen olucam sus
sus çünkü ben en çok sana susadım bu gece..