Üstüne yaşamın serdiği perdeyle
Geliyor ipi kadın, inceldiği yere
Acısını asıyor ve bakıyor üstünden
Perdenin: evreni beyazlarcasına
Kirleniyor çamaşırı işçinin
Sonra yıkıyor onları karısı ve asıyor
Kendisini de asarak aynı çamaşır
İpine. İçi kirli su dolu çamaşır
Leğeni kalıyor geride. Bir de umudunu
Kağıttan bir gemiye yükleyen
Ve suda yüzdüren çocuk