Ve kelebekler
Güneşe yöneldi
Bile bile malum sonu
Ne atalarının
Enerjileri yetmiştir
O mesafeye
Ne kendilerinin yetecektir
Ne ataları dayanabilmiştir
O sıcağa
Ne kendileri dayanabilecektir
Onları bu çıkmaza iten
Ziyanın yetersizliği
Ziyanın zamansızlığıdır
Yoksa kelebekler
İnsanoğlu gibi
Sık sık kıble değiştirmez
Büyük atalarının ezberlediği kitabı
Torunları tahrif etmeden okur
Ve atalarının kelimelerini duyunca
Kalın lügatlere bakmaya
İhtiyacı yoktur onların
Onlar çağlar boyu yaşamlarında
Öğretilenden başka kelimeye
İhtiyaç duymazlar
Ve onların
Yolları kolay kolay değişmez
Güzergâhları enerjileri kadardır
Kavgalarıda biter
Soluklarının bittiği yerde
Olayı karmaşaya çeviren
Bizim verimsiz ışıklarımızdır
Albenisini artırmak için
Olduğundan güzel göstermek için
Işığın tılsımını bozmuşuz biz
Ayarını ellemişiz renklerin…
Ve
İnsanlık adına
Özür diliyorum, yürekden
Ömrü kısa, gönlü derin kelebeklerden…