Sensizlik ölüm uçuruyor bu kente
Yokluğun rüzgara karışıyor tüm şiddeti ile
Ve nefes kesiliyor her günahsız ciğere
Martılar çığlıklar kopartıyor sen diye
Deniz kadını bildiği martısını boğuyor ihaneti ile
Ve her şeyinden vazgeçip sırt dönüyor mavisine
Her mavi karaya dost oluyor her umuda gebe gözde
Ve bulutlar kaplıyor el değmemiş gökyüzünü sensizlikte
Seyre duruyor kıpırdamadan kopan kıyamete
Hülasa yokluğun bu kentin kurşun oluyor yüreğine…