Kıyıya vuran batık bir sandalım
Daldan kopmuş sarı kuru bir yaprak
Mutluluk nedir bilmem
Acıları bana sorun
Uykusuz sabahları
Hayatta gülmedi yüzüm
Kahırlar, kederler
Çekilecek dert kalmadı başkalarına
Hergün birbirinden beter
Bitsin artık kara günler
İsyanım var kaderime
Diri diri mezara gömdüler
Dayan ahmet, dayan
Şunu şurasında
Ölüme ramak kaldı...