ölüm bir uçurum
ve ben o uçurumun kıyısındayım
beni tutan tek şey gözlerin
kapatınca bana gözlerini
düşerim uçuruma ve sen
düşüşümü gözlerindeki yeşili kırmıızıya çaldırarak izlersin
gözlerinden kırmızı bir özgürlük damlar
ellerine hüzün kelepçeleri vurulur
ve çığlıklarım kulaklarını tırmalar
açtığnda gözlerini bulamazsın beni
işte o zaman ben kaybolmuş olurum sonsuzlukta
ve sen kayboluşumu emperyal bir tınıdan dinlersin
o yüzden kapatma gözlerini
bırak ta gözlerindeki özgürlük mavisinde kaybolayım...