Birer birer çıkıyorum basamaklardan
Birer birer eziyorum acıları
Birer birer geçiyorum üzerlerinden
Mutluluğu bulabilmek için
Çıkıyorum durmadan
Umudumu kesmeden hayattan
Güneşi görebilmek için
Ve onu bulabikmek için
Çıkmaya devam ediyorum basamakları
Ve biliyorum
Sabredenler için yeni bir gün doğacağını
Ve biliyorum
Arkamı dönüp baktığımda
Pişman olmayacağımı
Gölgelerin bu kadar uzun olmasına
Aldanmamam gerketiğini biliyorum
Ve yolun çoğunu gittiğimi tahmin ediyorum
Bir kaya gibi sağlam durabilmek,
Asla geriye gitmemek için
Umudumu kaybetmiyorum
Yalanlar korkutmuyor beni
Doğrularımdan vazgeçmiyorum
Zaman zaman beni yavaşlatsalarda
Adımımı sağlam atıyorum
Tünelin sonunda ki ışığı görüyorum
Ve biliyorum ki orada biri yürüyor
Beni ışığıyla aydınlatacak
Bana yolu gösterecek
Ruhumu kayıplıktan kurtalacak
Ve bana beni bulduracak
Ben o olacağım
Ve ona baktığımda kendimi göreceğim
İkiz ruhlarımız karanlığı yırtacak
Duvarlar önümüzde duramayacak
Ve hiçbir engel kalmadığında ise
Cenneti bulacağız
Kapıları bizim için açılacak
Ve bizim bir cennetimiz olacak
Ozan Oğuz