Gelecek öyle parlak gelirdi ki
Düşlerken gözlerim kamaşırdı
Öylesine umutluydum ki
O an ne kadar huzurlu olduğumun farkına varamazdım
Öyle iyimserdim ki
Kötü hiçbir şey düşünemezdim
Bulutların üzerinde gider gibiydim
Gecenin hemen bitip güneşin açmasını
Sabahın gelmesini, aydınlığı beklerdim
En büyük derdim bir oyuncağımın kırılması
Veya annemin bana ızmasıydı
Babam her şey çok güzel olacak derdi
Anlatırdı güzel olan ne varsa
Her dediğine inanırdım
Ve bir an önce büyümek isterdim
Dinledikçe onu
Bilemezdim her şeyin denildiği gibi olmadığını
Her şeye kanardım, öyle saftım ki
Annemin gülüşü benim için en büyük sevgiydi
İçimde ki mutluluk tarif edilemezdi
Kardeşimi kıskanırdım içten içten
Ama iki lafa kanardım
Unuturdum hemen
Ama geleceğin karanlık olduğunu
Beyaz yalanlardan ibaret olduğunu
Renklerin solacağını, ışığın hiçbir zaman
O günlerdeki gibi parlak olmayacağını bilseydim
Çayırların o kadar yeşil ve uçsuz bucaksız olmadığını
Derelerin sonsuza kadar akmayacaklarını
Her şeyin bir sonu olduğunu bilseydim
O büyülü gecelerde ki yıldızların ulaşılamaz olduğunu
O zaman ister miydim büyümek?
İster miydim beyaz bulutlardan yere inmek
Ama oluyor işte böyle olması gerek
Çocukluk düşleri artık bitti
O çocuk büyüdü ve daha da büyüyecek…
Ozan Oğuz