Yazın sıcak günleri yakıyor beni
Hep o var aklımda
Düşleriminde ki denizin kıyısında
Gözleri yıldızlar gibi
Ve gözyaşları kabarırken
Güneşin batışını izlerken
Narin elini avuçlarının arasına alıyorum.
Sımsıkı tutunuyorum o düşe
Hazırlanırken sonrasında ki düşüşe
Fakat gölgede bırakılıyor güneş ay tarafından
Oysa aşkı bilmek gölgeyi bilmektir
Aşk ise insanı olgunlaştıran bir gölge
Ulaşılamayacak olsa da
Büyüyorum onunla
O da büyüyor içimde
Öylesine hızlı büyüyor ki
Kalbimi delip geçecek gibi
Acıtıyor yokluğu
Onsuz geçen her gün
Tünelin öteki ucundaki gerçekler kayboluyor
Gecenin içindeki gölgeler gibi
Kelimelerde kifayet ararken
Sıkışıp kalmışım karanlıkta
Bir düşe tutunuyorum deli gibi
Her gün içim acıyor
Bakıları yakıyor beni
Güneşten bile daha sıcak
Ve bir o kadar uzak
Kelimelerim ona karşı kilitli
Tüm anlam suskunluğumda gizli
Bu siyah satırların ardında
Bulabilir elbet kendini:
Dünyanın bütün renklerinden daha güzel
Gölgelerin ardında gizlenen
Düşlerin Prensesi
Ozan Oğuz