Bütün gün kar yağmıştı inceden
Yollar ve çatılar bembeyazdı
Geceyi süslüyordu beyaz
Birden dışarı çıkasım geldi
Dolaşasım çocukluğumu geçirdiğim bu yerde
Yürümeye başladım o gece EsEsde
Tek başıma karlı yolların içinde
Buzlara basmamaya çalışaraktan
Etrafta kimsecikler yoktu
Tek tük geçen arabalar
Ve insanlar sadece
Sonra kafamı galdırıp göğe baktım
Ne ay görünüyordu ne yldızlar
Ama orada olduğunu biliyordum
Gözükmüyorlardı bulutların gölgesinde
Eses'in gölgesinde kalan çocukluğum gibi
Saklanmışlardı oraya o gece
Hava çok soğuktu, heryeri buz tutmuştu
Saçaklar sarkıyordu damlardan
Kırılmadan ve kopmadan
Hayat ve hava adeta donmuştu
Baş başa kalmıştık
eski günlerde ki gibi
Eses ve ben o gece
Şöyle bir bakındım etrafa
Her yerin bir anısı vardı ben de saklı
Yüreğimdi iz bırakmıştı yaşadığım bir çok anı
Bir tarafta top oynadığım saha
Bir tarafta hep gittiğim o park
Düşmekten hep korktuğum Porsuk çayı
Burada yaşarken düşlerim gerçekti
Gerçekler ise bana çok uzaktı
Hayata bakışım bambaşkaydı
İyimser, mutlu ve gelecekten umutluydum
Benimkisi o zamanlar
Gerçekleşeceğini sandığım hayallerle
Denilen her güzel söze inanarak yaşamaktı
Aslında Eses'de yürürken o gece
Sen vardın aklımda
Seni düşünüyordum dolanırken soğukta
Ve hayal ediyordum:
Bembeyaz karların arasında
Altın saçlı sımsıcak bir kız
Öyle çok istiyordum ki bir bilsen
Olmanı yanımda
Sana anlatırdım bir bir anıları
Dolaşırdık her bir yeri
Parkta kartopu oynardık
Karlarda yuvarlanıp birbirimize sarılırdık
Eski günlerde ki gibi
O zaman belki de
Hayatımın en güzel gecesi olurdu
EsEs'de geçirdiğim o gece
Gece gözlerinde başlardı
Ve gözlerinde biterdi
Ozan Oğuz