Bu şiiri yazarken isyanım sana değil
Suskunluğunda içimin kendine
Umrumda değil iyi olup olmaması
Neden yazdığımı da bilmiyorum ama
İçimde ki isyanı dökmesem satırlara
Boğulacam düşüncelerimin karanlık denizinde
Seni ilk gördüğümde
Öyle sıcak davranmıştın ki bana
Seni önce insan olarak sevmiştim
Ve iyi bir dost kazandım diye sevinmiştim
Zaman geçtikçe senden hoşlamaya başladım
Elimde değildi
Bakışların büyülüydü sanki
O sıcacık gülüşün
Ve anladım ki kendimi kaptırmaya başladım
Artık rol yapmaktan sıkılmıştım
Etrafımdakiler gibi değildin
Hayatında sahteliğe yer yoktu
Ve sana asla yalan söylemedim ve söylemiyorum
Sadece içimden geldiği gibi yazıyorum
Sen benim için çok farklısın
Affet beni,
Kendimi frenlemeye çalışsam da
Seni sevmeyi durduramıyorum
İçten içten eksiltiyor beni bu acı
Sensiz geçen her günümde
Ve seni bir türlü unutamıyorum
Önüme ördüğün bu duvarda sıkışıp kaldım
Ama inat edip onu aşmaya çalışmıyorum
Düşünüyorum ki istesen olurdu zaten
Ve kendimi acılarıma terkediyorum
İçimde büyürken hasretin
Varlığın acıtırken canımı
Tükeniyorum ama yok olamıyorum
Ozan Oğuz