Dıt dıt dıt dıt dıt dıt dıt
Kafamda sinyaller
Gittikçe hızlanıyor
Kalp atışlarımı duyuyorum
Umutsuzluk ve mutsuzluk
Çaresizliğin çığlığı
Kendimi kötü bir tribin
İçinde buluyorum
Bir kabus gibi
Çöküyor üzerime vevren
Ve bana gülüyor kıçıyla
Ne kadar çaresiz olduğumu hissettiriyor
Ve ne kadar zavallı
Sadece bir nokta olduğumu
Silinmeyecek,
Sonsuzlukta kayıp bir ruh olarak kalacak
Kederine ortak olacak yaşlı evrenin
Aklım bana oyunlar oynuyor
Bir bakıyorum yeşil çayırlardayım
Bir de bakmışım karanlıkta kalmış
Işıksız ve umutsuz
Bir bekleyiş
Ama biliyorum bu sadece bir oyun
Ve ben de artık oyunu bırakıyorum
Kederin açtığı o kapıdan uzaklaşıyorum
Ve bu şiirle ışık tutmaya çalışıyorum birilerine
Uzaklaşsınlar o kapıdan, evrenin karanlık tarafından
Göğüs gersinler zorluklara,
Gerçekler ne kadar zorlayıcı olsa da
Sarılsınlar dört elle hayata
Ozan Oğuz