kabuk bağlar acılarımız
erken ölümden, korkudan
ki burukluğudur bizi
kendimizce yoran,
zedelenir onurumuz
umut yükünden arınırken
zamansız düşer gücümüz
acılara kırılgan.
beden gücümüz kavrulur
sımsıcak yürekte
içimizdeki yükselen seslerde,
burukluğu yıkarken
erdemin şiddetini,
sırtımdan vurulan o zavallı ben
bir de sen...
alev gibiyiz diyarlarda,
erken ölümden korkmadan
bizi yangınlara götüren.