Herkese nasip değil, asker olmak hudutta. Al bayrağın rengi var, yerde, gökte, bulutta. Heybetimiz titretir, şu karşıki dağları. Vatanın bekçisiyiz, biz hudut kartalları…

Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker! Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer. Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid’i. Bedr’in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.

Bütün kızlar asker olsa mini etek moda olsa hadise habercim olsa yine isterim teskere ebru polat çavuş olsa manken demet iştima alsa banu alkan devriye atsa yine isterim teskere gülşenle tüfek çatsam gülbenle yatak yapsam petekle nöbet tutsam yine isterim teskere bengü devrem olsa aysun kayacı cömezim olsa pınar altuğ şöförüm olsa yine isterm teskere manisa akhisarlı cılgın roman cocuğu mustafa karaca 1991.

Eğer bir gün şafağım için doğacak güneş dağdaki teröristin sırtını ısıtacaksa bırakın o güneş hiç doğmasın.

Doğan her güneş gençliğimin kaybıysa, batan her güneş şafağımın kaybıdır.

Eğer bir insan ömründen bir gün daha geçti diye seviniyorsa ya mahkumdur ya asker.

Ağlıyormusun annem işte gidiyor hayırsızın !

Şüheda gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar. O, rükû olmasa, dünyada eğilmez başlar. Yaralanmış temiz alnından uzanmış yatıyor; bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor.

Şafak ne kadar zengin olursa olsun, bir gün fakirleşmeye mahkûmdur.

Biz denizci değiliz ki her limanda bir sevgilimiz olsun, biz komandoyuz dağlar sağ olsun.