Bir kimse kendi hakikatine arif olursa, hiçbir itikat ile kayıtlı olmaz.

Allah sana servet ihsan etmişse, onu allah'ın razı olacağı yerlere sarfet. Însan, nimeti arttıkça, şükrünü artırmalı. Şükür etmeyenlerin kalbine dalgınlık gelir. Bunların dilleri zikrullaha, kalpleri de huzura kavuşamaz.

Borcuna sadık ol. Sözünden dönme ve yerine getiremeyeceğin vaatlerde asla bulunma.

Sakın ola ki iki kişinin arasını bozma. Bu durum dini yıkar.

Bazen ârif kişi ihtiyacını allâh’a bile arz etmekten hayâ eder. Çünkü onun takdiriyle yetinmektedir. Bu böyleyken allâh’ın kullarına nasıl olsun da arz-ı ihtiyaç etsin.

Bir kişi kendi ihsan ve iyiliğinin bolluğundan bahsedip duruyorsa elinden çıkıveren bir kötülük onu mahcup edip susturuverir. Ama allâh’ın ona ihsanının bolluğundan bahsedip duran kişi, elinden kötülük de zuhur etse susmaz allâh’ın ihsanından bahsetmeye d.

Allah teâlâ, kulların sâlih amel işleme arzusunun az olduğunu bildiği için ibadeti farz kılmış ve onları farziyet zincirlerine vurarak cennetine sevk etmiştir.

Söz ve ibareler dinleyenler topluluğu için azık mesabesindedir. Senin o azıktan nasibin ancak yediğin kadarıdır.

İnsanlardan bir şeyler almak için elini uzatma. Ancak onların sûretinde verenin allah teâlâ olduğunu görürsen alabilirsin. Bu takdirde de ilmin sana mubah kıldığı kadarını al.

İki iş arasında mütereddit kaldığın zaman nefse daha ağır gelenini tercih et. Zira nefse haktan gayrısı ağır gelmez.