Tek ihtiyacım neydi biliyor musun? bir papatya yaprağı daha. Ve mutluluk bir kibrit çöpü. Artık ne kadar yanarsa.
Bana kalbimdesin deme! bilirsin, kalabalık yerleri sevmem.
Sarılıp gövdesine sımsıkı, bir kadın kendini doğurabilir isterse.
Bu aralar ellerim hep üşür benim. Doktor 'kansızlık' der, ben 'sensizlik' derim.
Bazen arkana bile bakmadan gitmek istersin. Öyle herşeyi bırakmana felan da gerek yok. Anıları bırakabilsen yeter.
Bakmayın etrafımda çok insan dolandığına; sırılsıklam yalnızım aslında.
Sormayın artık her gün 'nasılsın' diye.. ! nasılsa adet olmuş iyiyim demek. Kötüyüm ben hem de çok.. ! kime ne ?
Çok uzaklara bakmaktır, diyoruz, durmadan saate bakmak.
Hiçbir dilde söylenmemiş, hiçbir dilde yazılmamış, sözler ve şarkılar içindeyim.
Neden aklıma geliyor istasyon büfesindeki durusun. Hava soğudu -kasımın son günleri- kar yağacak, bembeyaz olacak unutulmuşluğum.